XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Orduan bakotxaren euskera eta danona apur bat aberatsago izango litzatekelako.
Gogoz baino gogozago jasotzeko moduko eskuliburua da oraingoan aurkeztu beharra, sei urte luzez itxoin behar izan baita Pragmatikagintzan
Liburuaren xedea egileak hantustekeriarik gabe aitortua izanagatik: anglosaxoiar munduan pragmatika-ikerbideetan gune bilakatu diren gaien oinarrizko ezagupideen sarrera moduko eta berriematea, ez da, aitorresanen apalean ez xume ez hutsal, inondik ere.
Izan ere, Pragmatika gutartean hizkuntzalaritzako esparrurik ezezagunetarikoa dela (baita filologia-hizkuntzalaritzetako ikasleen artean ere) gauza ageri askia da.
Ezezagutzearen sustraiak bibliografiarik ugariena batipat ingelesez erabili behar izatean, gure inguruan burubide pragmatikoaren araberako ikerlan urrian, sarrera gisako eskuliburu eskazian (ia ezean) eta abarretan bilatu beharko lirateke.
Azken alde honetatik LEVINSONen lana betetzear zegoen hutsune larriaren asegarri izan zen bermoduan itzulpen ezaren ondorio zitekeen ingelesezko mundu eta gaztelaniazkoaren arteko osinaren aringarritzat jo daiteke iruzkingai dugun hau.
Egileak aitzinsolasean lanaren onak eta makurrale, ekarriak eta sartu gabe geldituak aipatu gogo ditu, irakurlea liburuaren pleguetan barna abiatzean zer kausituko duen jakinaren gainean egon dadin.
Honela, azalgarri deritzo
Liburuaren mamiazkoetara joz, esan dezagun zazpi atalek osatzen dutela, zein baino zein aberatsago.
Lehena (
Seigarrena da bereziena lanaren zabalean.
Egileak berak aitortzen du bakarrik joan zitekeela, halako teoriak gai bati (elkarrizketaren egiturari) egokituriko azterketa kutsu nabaria baitario; ez dago, horratik, esaterik lotura eza suma dakiokeenik arestiko eta geroko atalekin.
Areago, pragmatikari leporatu izan zaion teoria-usain gehiegia zuritzeko bide aproposa datekeela ere azpimarra daiteke.
Eta azken buru, mamitsu askoak diren ondorioetara iristen da zazpigarren atalean.